Transmetuar më 04-04-2020, 08:28

Ne mund të kalojmë nga një moment në tjetrin, këtu dhe tani, dhe se "qëndrimi në shtëpi" nuk është konfliktual, por i domosdoshëm dhe shpëtimtar.

Katastrofat, krizat apo kolapset shkaktojnë një iluzion të përgjithshëm dhe shumë pasiguri. Kjo pasi, me sa dimë ne jemi kalimtarë në jetë dhe që kurrë nuk jemi në komandë, ende mbajmë, mbase pa vetëdije, një gjurmë kontrolli, duke besuar se mund të parashikojmë ngjarje ose të shmangim situatat.

E vërteta është se ndonjëherë ne mund të kontribuojmë në veprimet tona, por nuk jemi në gjendje të kontrollojmë rezultatin përfundimtar.

Ne jetojmë në periudha të vështira, ne i shkëmbejmë daljet tona me izolim dhe reflektim. Duhej të mësonim të menaxhonim kohën që gjithmonë e konsideronim të paktë, vendosëm të pastrojmë sirtarët, të pastrojmë qoshet, duhet të përballeshim me gjithçka që ishte gjithmonë atje, por kaloi pa u vënë re.

Ne jemi plot informacion, por bosh me përgjigje dhe kemi kuptuar se të gjitha sigurimet tona deri më tani kanë qenë gjithmonë të pasigurta.

Ne jemi të lidhur më shumë se kurrë me rrjetet sociale, në grupet tona, në celularët, në mesazhe dhe në zinxhirë lutjesh dhe rehati. Ne po mundohemi të mbajmë duart pa e prekur njeri-tjetrin, për të vazhduar më tej pa u takuar.

Nga një ditë në tjetrën, lajme të tjera për vdekjet, mungesën e shtretërve, trishtimin. Për më tepër, me të njëjtën shpejtësi, solidariteti tregon se është gjithçka mund të bëjmë si qenie njerëzore që jemi.

Është bota që i jep koordinatat, është ekzistenca ajo që tregon pafundësinë e gjithçkaje dhe sa të vegjël jemi përballë madhështisë universale./b.l/noa.al/