Transmetuar më 26-02-2020, 19:46

Marianna është një vajzë 17 vjeçare me origjinë aziatike që jeton në Trieste. Disa ditë më parë ajo ishte viktimë e një episodi të keq të racizmit që lidhej me Koronavirus.

"Unë jam një studente 17 vjeçe dhe këtë herë kam vendosur të mos hesht. Do të doja t’ju tregoja për një episod racizmi të lidhur me Koronavirus. Nuk është ndër më seriozët dhe nuk ka ndodhur vetëm për mua, por ndoshta kjo është ajo që e bën atë të rëndësishëm. Ta bëjmë atë një nga shumë të tjerët, një nga ato padrejtësi dhe gjëra të këqija që ndodhin aq shpesh sa bëhen normë, por fakti i thjeshtë që ndodh çdo ditë nuk do të thotë se është e drejtë, apo jo?

Unë kisha vendosur të shkoj në udhëtim, bleva një biletë dhe shkova atje. Ashtu si cilido nga bashkëmoshatarët e mi do të kishte të drejtë të bënte. Me sa duket jo të gjithë mendojnë kështu, sepse djemtë pranë meje filluan të qeshin me mua për Koronavirus, madje edhe duke mbajtur një maskë, ndërsa të tjerët që nuk ishin ngjitur në karusel filmuan gjithçka. Përfundimisht djali me maskë u largua duke bërtitur, mes të qeshurës.

Por nuk kisha qëllim të ikja, kështu që bëra një xhiro të dytë. Në zyrën e biletave më pyetën: "nuk je kineze, apo je?" dhe madje edhe djali që mblodhi biletat (mik i atyre më parë) veshi një maskë si të tjerët. Duke u larguar, vajzat në zyrën e biletave akoma më shikonin. Në atë moment unë reagova duke u shtirur sikur kollita. Dhe të gjithë vrapuan duke u larguar për të qëndruar larg meje.

Kam sy në formë bajame dhe nuk duhet ta justifikoj atë. Si u ndjeva? Unë nuk do t’jua them, imagjinojeni vetë. Si do të ndiheshit? Si ndihen njerëzit çdo ditë? Dhe nuk flas "vetëm" për ato me tipare aziatike ose Koronavirus, unë flas për të gjitha episodet që pothuajse askush nuk mund t’i tregojë. Unë flas për viktimat, por flas edhe me ata që qëndrojnë pranë dhe i shikojnë. Shpresoj të dëgjohet kësaj radhe./b.l/noa.al/