Botimet shkencore përqendrohen në tema që lidhen me gjuhën shqipe, pastrimin, përhapjen dhe zhvillimin e saj, dhe ndryshimet e mundshme në formën e saj standarde. Wikipledia e përshkruan kështu, por nuk përmend fare origjinën dhe lashtësinë e gjuhës sonë.

Jo vetëm të fqinjët, por edhe të huajt duket sikur kanë frikë të flasin për lashtësinë dhe vlerat që mbart Gjuha Shqipe.

Në vitin 1972 u realizua unifikimi i Gjuhës standarte Shqipe. Për shkak të vështirësive që paraqiste situata gjuhësore në Kosovë, Maqedoninë e Veriut dhe në viset e tjera me banim shqiptar, kryesisht  brenda Jugosllavisë, apo edhe në diasporë, u krijua në vitin ’80 edhe Fjalori i Gjuhës Shqipe.

Instituti Albanologjik në Prishtinë thirri një simpozium për t’u marrë me çështjet e gjuhës shqipe të ngritura deri më tani, në dhjetor 1980. Një nga rezultatet e simpoziumit ishte vendimi për krijimin e një reviste, e cila vazhdimisht do të vizitonte temat e diskutuara. Revista u quajt Gjuha Shqipe (Gjuha Shqipe), njësoj si ajo që po dilte së fundmi në Tiranë, me emrin Gjuha Jonë (Gjuha jonë), e botuar nga Instituti i Gjuhësisë dhe Letërsisë

Që atëherë, ato kanë dhënë një kontribut të madh në përmirësimin e gjuhës shqipe. Nga 278 emra kontribuesish, 108 janë nga Shqipëria. Kjo për shkak të të njëjtave çështje standarde dhe letrare me të cilat përballet dhe që vazhdon ende gjuha shqipe në përgjithësi.

/NOA.al