Nga Anthony J. Yeung

Pak ditë para se të raportohej rasti i parë COVID-19 në Shqipëri në Mars – disa ditë para se të ndryshonte e gjithë bota  – unë lashë një restorant pas darke, kur dy djem të rastësishëm që rrinin jashtë papritur më bërtitën:

"Koronavirus!"

Unë kam lindur dhe rritur në Los Angeles, por duke qenë kinezo-amerikan, vendasit nuk e dinë ndryshimin dhe mendojnë se jam nga Kina. (Disa madje më trajtuan sikur të kisha COVID-19.)

Kjo, për fat të keq, nuk ishte hera e parë që përjetoja racizëm dhe sigurisht nuk do të jetë e fundit.

Unë kam ngecur në Shqipëri vetvetiu, që nga fillimi i pandemisë.

Në korrik 2019, unë shita gjërat e mia dhe u largova nga SH.B.A., për të udhëtuar në Evropë me kohë të plotë. 7 muaj më vonë planifikova të qëndroja në Shqipëri. Por sapo rastet e para u konfirmuan në vend – dhe gjërat po përkeqësoheshin me shpejtësi në të gjithë Evropën – jeta ndryshoi fjalë për fjalë brenda ditës.

Meqenëse nuk më kishte mbetur asgjë në SH.B.A, dhe vendet po mbyllnin kufijtë e tyre, vendosa që opsioni më i mirë ishte të qëndroja i vendosur dhe të mos rrezikoja pasigurinë për të shkuar diku tjetër dhe për të më refuzuar hyrjen, karantinën, etj.

Pastaj filloi bllokimi.

Pas pak, kamionët e ushtrisë u rrokullisën në qytet për të zbatuar urdhërat e rrepta të Kryeministrit dhe orarin e mbërritjes.

Gjatë kohës më të keqe të saj, fillova të ndihem i dëshpëruar dhe mendja ime ishte çuditërisht e çrregullt. Nënvlerësova efektet e të qenit i paaftë për të dalë jashtë për ditë me radhë apo edhe duke mos parë qenie të tjera njerëzore.

Më keq, kishte kaq shumë pasiguri. Kryeministri do të ndryshonte vazhdimisht masat e tij drakoniane me më pak se dy orë njoftim duke bërë që i gjithë vendi të përpëlitej për të marrë furnizime, duke duruar një shtetrrethim prej 60 orësh.

Sikur të mos mjaftonte, biznesi im mori një goditje masive ndërsa shumë nga klientët e mi ngrinë kontratat e tyre të shitësit për shkak të krizës ekonomike pandemike dhe globale.

Ishte sikur gjithçka për të cilën kisha punuar, përgatitur dhe kërkuar – për shumë vite – u shkatërrua për disa ditë.

Gjatë gjithë zhgënjimit, konfuzionit dhe trishtimit, unë isha në gjendje të vazhdoja, të qëndroja i përqendruar dhe në të vërtetë të bëja përparim në shumë fusha të jetës sime.

Nuk ishte e lehtë, por këtu janë nëntë gjërat që më shpëtuan:

Të kesh një rutinë në mëngjes.

Të kesh një qëllim të fortë

Matja e suksesit

Bllokimi i negativitetit

Qëndrimi me këmbë në tokë dhe njohja e vetvetes

Të ndjesh emocionet

Të shprehësh mirënjohje

Të qëndrosh me  miqtë e duhur

/NOA.al