Transmetuar më 04-03-2021, 14:47

Tre vjet pas albumit të fundit "Non Abiamo Armi", Ermal Meta është përsëri me "Tribu ‘Urbana", albumi i ri i këngëve të pa publikuara me 11 të tilla përfshirë në "Një milion gjëra për të të thënë", me të cilën, në mbrëmjen e dytë në Festivalin e Sanremos, ka pushtuar vendin e parë në renditjen provizore.

"Një rekord i çuditshëm për mua … në të cilin kam shkruar këngët duke imagjinuar veten në plate me audiencën, me synimin për t’i bërë njerëzit të këndojnë me zë të lartë …", thotë këngëtari shqiptar.

"Unë zakonisht shkruaj duke imagjinuar veten në skenë, sepse ‘live’ është ai që dua më shumë dhe kjo është ajo që më mungon më shumë për momentin, por këtë herë ishte ndryshe", shpjegoi Ermal Meta, i cili nuk parashikoi ndonjë bashkëpunim në albumin e ri: "Kam punuar me dëshirën për të vrapuar dhe me dëshirën për liri, kur liria ishte një privilegj që nuk na u dha… Kështu, që nuk kam menduar për futjen e të tjerëve në album. Shoh shumë bashkëpunime, ndonjëherë edhe të shkëputura".

Një rekord "i lehtë" siç e përcakton ai vetë, i cili sidoqoftë përdor nivelin e lartë të të shkruarit të artistit, aftësinë e tij të madhe për t’i dhënë zë ndjenjave dhe për t’i treguar botës përmes historive të jetës, duke parë në sy një nga një anëtarët e "Tribusë Urbane", të cilit i përkasim të gjithë.

"Titulli më erdhi në mendje duke dëgjuar të gjitha këngët së bashku. Qeniet njerëzore priren të qëndrojnë afër, tributë nuk janë një vend fizik, por është shpirti që bashkon njerëzit, një fije e kuqe që i lidh ata, si muzika. Tribuja urbane, pak si muzika, nuk ekziston fizikisht”.

Duke folur për disa nga këngët në album, artisti shqiptar shpjegoi se ‘Stelle Cadenti’, është një nga këngët, të cilën ai e do më shumë dhe se ai gjithashtu kishte menduar ta sillte në festival, "por ‘Një milion gjëra për të të thënë’, dukej më e përshtatshme. Kam qenë në Sanremo disa herë, por kurrë me një baladë. Është hera e parë. Me këtë këngë nuk kam mesazhe të veçanta për të dërguar, ndonjëherë nuk ka nevojë, shkoj atje me një muzikë me qëllime të shkëlqyera, të ngjitem në skenë, sepse ajo e Aristonit, është e vetmja në këtë moment ku mund të ngjitesh dhe të këndosh sa më mirë pjesën tënde. Nuk kam një milion mesazhe për të dërguar, më intereson vetëm që ai që më dëgjon, të ngazëllehet me mua…".

Mes këngëve është gjithashtu edhe "Gli invisibili": "Për shumë vite edhe unë u ndjeva i padukshëm, si kur isha duke shkruar këngë për të tjerët  dhe kjo është arsyeja pse atëherë vendosa të qëndroj i vetmuar…".

Në mbrëmjen e kopertinave, Meta, i shoqëruar nga "Napoli Mandolin Orchestra", interprentonte në fakt, ‘Caruso’-n nga Lucio Dalla.

"Unë e zgjodha, atë sepse të gjithë më këshilluan të mos e bëja: kështu jam, shkoj kundër baticës dhe preferoj të matem kundër kufijve të mi. le të shohim nëse do t’ia dal".

Dhe pastaj është "Nina dhe Sara", e interpretuar në 1987 dhe që merret me një temë ende tabu: "Le të shkojmë në Mars dhe në Tokë, ende nuk e pranojmë dashurinë në format e saj të ndryshme, – thotë Ermal Meta. – Sa i takon lirisë individuale, jemi akoma në mesjetë. Kënga vjen nga një histori personale. Kur isha 16 vjeç, kisha një të dashur shumë të çuditshme … një shpirt me dhimbje dhe nuk e kuptoja çfarë ishte që nuk shkonte me të. Tre vjet më pas, historia jonë e dashurisë kishte mbaruar. Më pas e gjeta atë të lumtur dhe të dashuruar me një vajzë dhe pastaj kuptova se sa shumë duhej të vuante që të mos mund të jetonte lirshëm seksualitetin e saj…".

Sa i përket këngës në Sanremos, Meta shpjegon: "E kam shkruar vite më parë, në një periudhë të veçantë vetmie. Karriera ime ‘solo’ sapo kishte filluar, kisha kaq shumë gjëra për të thënë dhe shkruaja brenda 10 minutash një këngë, është një këngë ‘vertikale’ dashurie, e cila për mua ka gëzimin e vetëdijes për të pasur diçka të rëndësishme që kapërcen keqardhjen për ta humbur atë". /e.a/noa.al/

Burimi: "Tgcom"