Ottmar Hitzfeld është një legjendë e futbollit gjerman dhe një nga trajnerët e paktë, të aftë për të fituar Ligën e Kampionëve me dy ekipe të ndryshme. Triumfi i parë erdhi më 1997, kur Borussia Dortmund e tij mundi Juventusin 3-1 në finalen e Mynihut. I dyti erdhi në stolin e Bayern Munich, kur mposhti Valencia e Hektor Cuper në “San Siro”, më 2001.
Me 25 trofe të fituar, Hitzfeld është trajneri më i suksesshëm gjerman ndonjëherë. Edhe në moshën 72-vjeçare, ai ka ende shumë për të mësuar. Në vend të kësaj, karriera e tij si trajner klubi përfundoi në vitin 2008. Pastaj, pas gjashtë vitesh në krye të kombëtares zvicerane, më në fund tha mjaft. Ai shpjegoi pse u ndal në një intervistë të gjatë me “Bild”.
Ashtu si shumë kolegë, edhe Hitzfeld, pavarësisht “valencave” prej fituesi, luftoi kundër depresionit. Pasojë e një pune, ajo e trajnerit, në të cilën çdo gabim më i vogël mund të të kushtojë gjithçka. Dhe në fakt, një nga fjalët më të përdorura në gjermanisht është "frika". "Jeta e një trajneri lidhet gjithmonë me problemet ekzistenciale.
Kur jeni 40 ose 50 vjeç dhe nuk keni ekip, situata bëhet më e rëndë. Papritmas nuk keni më punë. Dhe nuk po flas për probleme financiare, por për frikën e dështimit. Kur shkarkoheni për herë të parë të kaplon rreziku se kjo do të ndodhë përsëri. Këto janë shqetësime që ju brejnë nga brenda", – thotë gjermani.
Siç i ndodhi atij më 2004. Bayerni i tij doli i dyti në kampionat, u largua herët nga Kupa e Gjermanisë, gjithashtu nga Liga e Kampionëve. Si rezultat, Hitzfeld u shkarkua në fund të sezonit, pavarësisht një viti tjetër kontrate. Një moment që e përjetoi keq: "Fola me një mjek, i cili më përshkroi disa ilaçe, të cilat më ndihmuan të dilja nga një gjendje thuajse depresive".
Megjithatë, perspektivën e kthimit në stol e sheh ende si një makth. Beckenbauer i ofroi atij drejtimin e ekipit kombëtar në funksion të Kupës së Botës 2006, që u zhvillua në Gjermani, por trajneri nuk pranoi: "Franz më pyeti nëse mund t’i menaxhoja ato pak ndeshje… E refuzova, pa dilemën më të vogël. Pasi mbarova me Bayernin, u tërhoqa në shtëpinë time buzë liqenit dhe mendova: Kurrë nuk do të jem më trajner. Dhe ishte si një lehtësim…"
Një demonstrim tjetër se fitoret dhe paratë nuk sjellin gjithmonë lumturinë…