Historia e Hyqmetit, siç shprehet ai në “Ka Një Mesazh Për Ty”, është e dhimbshme dhe shumë dramatike. Prindërit e tij janë nga Filati i Çamërisë, ndërsa vetë ka lindur në Tiranë. Hyqmeti e nisi rrëfimin e tij për rubrikën e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan me jetën e prindërve. Nëna e tij mbeti jetime në moshën 13-vjeçare. Në vitin 1942 u martua me babain e Hyqmetit, por pas një viti e gjysmë ai u internua në kampin nazist të Mauthauserit.

Për dy vite, nëna e Hyqmetit nuk dinte asgjë për të shoqin. Pas dy vjetësh ai rikthehet dhe u gjend përpara dilemës, të kthehej te e ëma në Stamboll apo te bashkëshortja në Delvinë. Fitoi zemra dhe u kthye te bashkëshortja duke i sjellë asaj gëzimin më të madh. Çifti vendosi që të linte Delvinën dhe të shpërngulej në Peqin, por jeta kishte rezervuar sprova përpara se t’i bekonte me një fëmijë.

Hyqmet: Atje lindi fëmija i parë se një çift i ri do trashëgimtarë. Lindi fëmija i parë, një vajzë e bukur por që një javë jetoi. Një trishtim i madh për nënën dhe babanë. Pse ishte trishtim për nënën? Sepse motra e saj, më e madhja bëri 9 fëmijë dhe nuk i rroi asnjë nga fëmijët, fatkeqësi e madhe!

Ardit Gjebrea: Dhe mendoi se mos ishte diçka që vinte në familje.

Hyqmet: Pyeti një nga njerëzit e familjes ku ishim të futur me qira dhe i thotë që “ti do ta çosh Nailen, në Tiranë ka një doktor shumë të mirë, quhet Koço Gliozheni”.

Ardit Gjebrea: I famshmi!

Hyqmet: I famshmi Koço! Vjen në Tiranë te disa njerëz të vet, me njohje e çon te materniteti se u bënë 10 vjet pa fëmijë. Dëshira e madhe e një nëne për të pasur një fëmijë, më në fund vjen fati i madh, shtatzënë, duhet të lindte por doktori i thotë që “ajo duhet të shtrohet këtu në Tiranë”. Vjen momenti, 2-3 ditë përpara, vjen doktori, alamet burri, me prezencë, me autoritet, ai kishte emrin e madh, kishte edhe punën e madhe, profesionin e madh, mjeshtërinë e madhe por kishte edhe zemrën e madhe!

Ardit Gjebrea: Çcfarë i thotë nënës?

Hyqmet: “Zonjë, si je? Mirë. E di ti që me lindjen e këtij fëmije ti rrezikon jetën tënde? Doktor, nuk e di, por fëmija si është? Fëmija është mirë, thotë. Le të vdes doktor”, thotë. Hapi sytë doktori.

Ardit Gjebrea: Për veten e saj.

Hyqmet: Po. Si mund të thotë një grua të vdes se do lindë fëmijën? “Po pse kërkon ta bësh një sakrificë të tillë? E bëj për burrin”, tha, “edhe për veten, por e bëj në radhë të parë për burrin. Pse?”, tha. “Po burri im ka qenë i internuar në Gjermani dhe kur erdhi një Janinë nuk shkoi te nëna e vet në Stamboll se u prish Çamëria dhe erdhi më gjeti mua se jam grua pa vëllezër, kam mbetur jetime”.

Ardit Gjebrea: E paparë!

Hyqmet: “Edhe një motër që kam, i lindën fëmijët dhe i vdiqën. Nuk dua ta lë pa fëmijë”.

Ardit Gjebrea: Domethënë ishte kjo sakrifica që ai erdhi tek unë dhe e bëri të tijën, tani unë do t’i jap një fëmijë dhe ai le të shkojë te nëna, me fëmijë. Sa bukur!

Hyqmet: Po. Dhe profesioni i një doktori, një gjinekologu është i tillë që t’i japë jetë fëmijës, t’i japë jetë nënës.

Ardit Gjebrea: Dhe si përfundim?

Hyqmet: Linda unë më 7 nëntor.

Ardit Gjebrea: Dhe nëna?

Hyqmet: Iu gëzua fëmijës dhe fëmija iu gëzua nënës.

Ardit Gjebrea: Dhe jetuan të dy!

Për këtë arsye, ai ka ftuar në rubrikën e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan, djalin e tij, Orion Gliozhenin në shenjë mirënjohjeje ndaj veprës që ka lënë pas babai i tij. Sapo hapet ekrani, dr. Orioni ndan edhe një detaj tjetër nga takimi i tij me Hyqmetin.

Dr. Orion Gliozheni: Prapë në njëfarë mënyre lidhet me profesionin tonë, por këtë radhë është im atë që ka qenë një nga themeluesit e shkollës së Obstetrikës dhe Gjinekologjisë në Shqipëri dhe që me Hyqmetin ka një histori shumë të bukur, as unë nuk e kam ditur, e kam marrë vesh kur jam njohur me Hyqmetin vite përpara dhe kam edhe në zyrën time një tablo të madhe ku Hyqmeti ka shkruar shumë bukur dhe të përmbledhur se çfarë vuajti nëna e tij për të lindur Hyqmetin.

Më pas, Hyqmeti i shprehu mjekut mirënjohjen e tij të thellë dhe të përzemërt.

Hyqmet: Doktor Orioni, të përshëndes! Kam shumë kënaqësi që të kam përballë dhe në një studio të tillë. Mirënjohje! Unë dua të shpreh mirënjohje për atë burrin e madh për atë doktorin e famshëm, për atë gjinekologun me emër që më dha mua jetë, më shpëtoi nënën që unë mos të rritesha jetim ndaj dhe e kisha si një detyrim moral, si për t’i thënë asaj nënës time që unë ia përcolla mirënjohjen, jo doktorit, por të birit. Të falenderoj që të kam përballë dhe të shpreh këtë mirënjohje!

Dr. Orion Gliozheni: Faleminderit ty! Ishte vërtet një surprizë, mendova se do të ishte ndonjë grua që ka lindir, që ka pasur probleme por gjithseis nuk jemi larg edhe këtij skenari por kjo juaja është vërtet një histori shumë e bukur që i përket ca viteve kur edhe kushtet e mjekësisë nuk ishin të njëjta me ato që kemi sot. Sot mund të bëhet ndoshta më tepër sesa ç’mund të bëhej atëherë kur mjekët kishin vetëm stetoskopin në dorë dhe vinin diagnozën në bazë të shenjave klinike, pa pasur një ekografi, skaner siç janë sot etj.

Hyqmet: Prandaj është i madh doktor Koço Gliozheni dhe ju të jeni krenar për atë baba që i dha emër vetes, familjes por la atë mesazh të madh që doktorët dhe sidomos gjinekologët, janë ata që dinë të bëjnë më të mirën për jetën!